საქართველოში ელექტრონულ მუსიკას არც ისე დიდი წარსული აქვს. მისი პიონერები 1990-იანების მეორე ნახევრიდან გამოჩნდნენ. ეს გასაკვირი არაა, რადგან საბჭოთა კავშირში ამ მუსიკალურ სტილს ზედმეტად არასერიოზულად აღიქვამდნენ. 80-იანების დასაწყისში ერთ მოსკოვურ გაზეთში სტატიაც კი გამოქვეყნდა, სადაც ლეგენდარული გერმანული ელექტრონული ჯგუფის ,,კრაფტვერკის“ მუსიკოსები რობოტებად მოიხსენიეს და მათ ადამიანობაში ეჭვიც კი შეიტანეს.
საქართველოში ელექტრონული მუსიკის სათავეებთან რამდენიმე მუსიკოსი და ჯგუფი დგას, თუმცა უცხოელი მსმენელისთვის ამ მუსიკის ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი წარმომადგენელი, ალბათ, მაინც ნიკა მაჩაიძე, იგივე ერასტი და იგივე ნიკაკოია. მაჩაიძის ანგარიშზე დასავლეთში გამოცემული რამდენიმე ძალიან საინტერესო ალბომი, საუნდტრეკი (ფილმის, თეატრისა და ტელევიზიისთვის) და ვიდეოკლიპია. ის რამდენიმე ფილმისა და ანიმაციის რეჟისორიცაა.
მიუხედავად იმისა, რომ მუსიკოსი საკმაოდ აპოლიტიკურია, 2000-იანების დასაწყისში მან მაშინდელ სახელმწიფო მეთაურზე იუმორისტული მუსიკა და ვიდეო გააკეთა, რაც აჟიოტაჟისა და მითქმა-მოთქმის საგანი გახდა.
ნიკას მუსიკა ინოვაციური და ექსპერიმენტულია, მისი მინიმალისტური ელექტრონული სივრცე ძლიერ მიმზიდველი, ჰარმონიული და მრავალფეროვანი პულსაციითაა გაჟღენთილი. მიუხედავად იმისა, რომ ნიკა პროფესიით რეჟისორია, მას, როგორც მუსიკოსს უფრო იცნობენ. აი, რა თქვა ნიკამ ადრე თავის საქმიანობასთან დაკავშირებით ჟურნალ „ცხელ შოკოლადთან“ საუბრისას:
„ელექტრონული მუსიკა... უფრო ბიძგი იყო იმისთვის, რომ თავში რაც მქონდა, იმის რეალიზება გამეკეთებინა. კინოს კეთებისთვის ძალიან ზარმაცი ვარ... თან ათას კაცს უნდა ეურთიერთო და აუხსნა, რა გინდა... მუსიკის კეთებისას კი, შენს თავთან ხარ ან (ჩემს შემთხვევაში) კომპთან, ერთი ერთზე. ამიტომ შედეგი მთლიანად შენზეა დამოკიდებული“.
No comments:
Post a Comment